Eerste fotodate met ASP-C & Gear voor de “Foor”: Canon of Leica?!
Wat een luxeprobleem, twee camera’s en niet kunnen kiezen. Ik zal beginnen met te zeggen dat mijn Leica een D-Lux 6 is, een oud modelletje dat ik kocht op Vinted omdat ik een point en shoot zocht en niet aan de verleiding van de naam “Leica” kon weerstaan. Hij heeft een mini sensor in vergelijking met mijn R6 Mark II is super traag in focussen, zoomen en wegschrijven van de beelden. Hij is mini en compact en past letterlijk in mijn broekzak. De Canon met mijn 35 mm F1.4 is een beest, groot, zwaar, opvallend, maar ooooh zo snel, scherp, intuïtief, abnormaal goede focus,…
Samen met Fred Paulussen en Tom Uytersprot sprak ik af in het station voor een babbeltje, om dan samen richting de foor te gaan. Het was de eerste “photo-date” van onze pas geboren ASP-C (Antwerp Street Photo Community). Wat was me dat een fijne ontmoeting met Tom, een hele levendige, praatgrage vijftiger, geobsedeerd door fotografie, heerlijke man. Fred had ik al een paar keer ontmoet, hij is ook een hele aangename, zelfbewuste maar bescheiden man. In een volgende Blog vertel ik meer over het ontstaan van ASP-C.
Straatfotografie blijft voor mij een zoektocht in al zijn aspecten, een zoektocht naar het juiste moment, het beste licht, een beeld dat een verhaal vertelt maar het mag niet rommelig zijn en moet tegelijk ook gevuld zijn… En dan is er nog die zoektocht naar het “gereedschap”. Al 100 keer heb ik getwijfeld over camera’s en lenzen, ik moet dat echt binnenkort gaan loslaten. Al jaren ben ik verliefd op 35 mm en ik gebruik ook 99% van de tijd niets anders en toch blijf ik me afvragen of ik niet nog een andere camera moet kopen, kleiner dan mijn Canon maar sneller dan de Leica.
Soit, vandaag koop ik niets nieuw en gaan we naar de SinkseFoor. Neem ik mijn betrouwbare Canon R6 mark II mee of mijn kleine, trage Leica D-Lux 6? Ik weet dat goede beelden niet alleen draaien om technische perfectie, in tegendeel zelfs.
Toch denk ik vaak, ik hou mezelf aan een snelle sluitertijd (minimaal 1/500s) om beweging te bevriezen, een diafragma rond f/5.6 tot f/8 voor maximale scherpte, en zo laag mogelijke ISO om ruis te beperken. Maar het blijft serieus zoeken: de Leica geeft geen live belichtingssimulatie en het histogram verandert tijdens het half indrukken van de sluiter, wat het inschatten bemoeilijkt. Dan moet ik vertrouwen op de belichtingsmeter tussen -3 en +3 en ben ik dus weer meer bezig met het gereedschap dan met het moment. Maar met de Leica word ik gedwongen om geduldig te zijn, ik moet wel tijd nemen om te kijken omdat de camera mij niet kan volgen en dat is in mijn geval iets goed! Ik moet leren langer stil te staan bij één beeld meerder composities zien, de scene zien ontrafelen, geduld hebben tot het juiste onderwerp het beeld afmaakt, wachten op die extra laag waar ik al zolang naar opzoek ben. Dus vandaag heeft de Leica gewonnen, gewoon omdat ik niet wou opvallen, en ik voel me vrijer met een onopvallend toestel, ik durf dichter bij mensen komen, ik durf langer blijven staan. Samengevat, ik maak meer foto’s dan dat ik met mijn Canon zou doen op deze locatie, dus dan heb vandaag ik juist gekozen.
De Canon biedt zekerheid, de Leica vrijheid en toch wou ik dat ik zonder scrupules overal en altijd met mijn Canon zou durven fotograferen.
Eigenlijk gaat dit niet over het zoeken naar de perfecte camera, maar over het vinden van mijn eigen weg, met al mijn twijfels en vragen. En die weg slingert, maar dat mag, dat maakt het boeiend en soms ook vermoeiend. Dat plezant was op de Foor en ik ben erg benieuwd naar de resultaten van Fred en Tom.